Deze column is de laatste uit een serie van vier, zie deel 3 van 4 over het boekenonderzoek voor de vorige.

In dit artikel wil ik kort ingaan op de procedure van de verkoop van een bedrijf en dit zal mijn laatste artikel zijn van deze reeks.

Advocaten schatten dat er bij 90% van de bedrijfsovernames vóór of na de overname onaangename verrassingen tevoorschijn komen. (Bron: De AA-Adviseur, 41ste jaargang, 4 april 2007)

Het is gebruikelijk dat het proces bij een verkoop aan derden als volgt verloopt: De verkoper maakt zijn onderneming verkoopklaar tijdens de voorbereidingsfase. De verkoper schrijft vervolgens een verkoopmemorandum. Hierin wordt inzicht verschaft in de structuur en bedrijfsvoering van de te verkopen onderneming. Verder wordt een waarderingsmethode en hierop gebaseerde waarde van de onderneming vastgesteld. Daarna worden actief of passief potentiële overnamekandidaten gezocht en een shortlist hiervan wordt gepolst. Hierna volgen gesprekken en de onderhandelingen, welke in een intentieverklaring worden vastgelegd. Hierin staan vermeld: de positie van de onderneming, die van de directie na overname, de aard van de transactie en de overnamedatum, de financiële gegevens, een mogelijke overnamesom en de wijze van betaling. Daarna voert de kopende partij veelal een boekenonderzoek uit en kan de verkoopovereenkomst gesloten worden. Het is gebruikelijk dat hierin een aantal garanties worden vastgelegd.

Bij velen is de Vendor Due Dilligence onbekend, een boekenonderzoek die de verkoper kan uitvoeren ter voorbereiding op de verkoop. Komen er gebreken aan het licht dan kan de verkoper deze zelf verhelpen. Verborgen schadeposten tijdens de verkoop kunnen de verkoopprijs flink laten dalen of zelfs een koop doen afblazen.

Een goed voorbereide verkoop kost minimaal drie tot vijf jaren; zelfs -of moet ik schrijven- juist met goede begeleiding.